เรื่อง : บีเซลบับ ภาพ : เอพี
ในมิติของความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล เราอาจต้องปฏิวัติตัวเองเป็นบ้างครั้ง เพราะในบางทีและในบางมุม อาจเป็นเราที่เล่นบทเหยื่อจนเคยชิน และกลายเป็นอีกฝ่ายที่ต้องคอยเล่นบทดาวร้าย(อยู่เรื่อย) ไม่ยุติธรรมกับใครเลย ทั้งตัวคุณเองและตัวเขาด้วย
เคยเป็นบ้างไหม ที่เราเบื่อชีวิต เบื่อที่จะลุกขึ้นมาทำอะไรดี ๆ หรือสร้างสรรค์ และมันก็ง่ายกว่าที่จะเล่นบทเหยื่อ ที่เราให้อีกฝ่ายเป็นผู้ร้าย นั่นทำให้เขาหรือเธอเป็นฝ่ายที่จะต้องรับความผิดไปเต็ม ๆ หรืออย่างน้อยก็เป็นฝ่ายที่จะต้องคิดหรือแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นเพียงฝ่ายเดียว
เวลาที่เบื่อชีวิต ก็ขอบอกเลยว่า เรามักมีอารมณ์แยกประเภทอยู่ได้ไม่มาก เช่น เบื่อชีวิต หรือออกแนวสงสารตัวเอง มองตัวเองว่าเป็น “เหยื่อ” ใครจะทำอะไรกับเรา เราก็ไม่ผิด คนที่กระทำต่อเราต่างหากที่เป็นฝ่ายผิด เราต้องยอม(สบายดี-ไม่ต่อต้าน-ยอมตามนั้น)
บางคนเบื่อชีวิตแนวสมเพทตัวเอง มองตัวเองว่าพลาด (ตัดสินใจผิด) หรือมองตัวเองว่าผิดเต็ม ๆ (เป็นฝ่ายผิด จึงไม่ต้องโต้แย้ง ปะทะ หรือเผชิญหน้ากับอีกฝ่าย) ยังมีบทเหยื่ออีกหลายแนว แต่ทั้งหมดก็คือผู้เล่นบทบาทของคนที่ไม่กล้าเผชิญความจริง สบายที่จะทำผิดซ้ำ ๆ ตกร่องอยู่กับความรู้สึกเดิม ๆ และโทษให้อีกฝ่ายเป็นฝ่ายผิด
หลายคนอาจซับซ้อนกว่านั้น ด้วยการเล่นบทเหยื่อที่เกลียดตัวเอง มองตัวเองว่าเป็นฝ่ายถูกกระทำและเกลียดการถูกกระทำนี้ด้วย ถ้าคุณวนอยู่ในลูปหรือวงโคจรเหล่านี้ ขอแนะนำให้เลิกเล่นบทเหยื่อที่ตัวเองคุ้นชิน พูดง่ายแต่ทำยาก อย่างไรก็ตาม เพียงแค่การมองเห็นบทบาทของตัวเอง(เหยื่อ) ก็ทำให้คุณได้มองเห็นทางออกของปัญหาในระดับหนึ่งแล้ว
อาจเริ่มด้วยการเลิกจมอยู่กับความรู้สึกแย่ ๆ นำตัวเองออกมาจากสถานการณ์ที่ไปผูก(พัน)ไว้ ไม่ว่าจะเป็นคนหรือสถานการณ์การสู้รบในบริบทต่าง ๆ เลิกพูดว่าไม่มีทางออก(เพราะจริง ๆ แล้วมีทางออกเสมอ) ทุกปัญหามีทางให้เดินต่อ เพียงแต่เราต้องเดินในหนทางที่ต่างออกไป
ความเข้มแข็งสำคัญ ความเข้มแข็งคือคีย์เวิร์ด ชีวิตอย่าให้ติดกับอยู่กับความรู้สึกสงสารตัวเอง เลิกก่นพร่ำรำพัน(เพราะแค่มันง่าย) แต่หันมาทำสิ่งที่ยากกว่าด้วยการปลุกเร้าพลังในตัว เมื่อคุณมีพลัง คุณจะมีความสุข จากนั้นเชื่อหรือไม่ว่า คุณจะมีไอเดียดี ๆ ที่จะกำกับตัวเองในบทบาทใหม่ ไม่ว่าบทบาทนั้น...จะคืออะไรก็ตาม
